باز هم برای تو

الهی من قربون اون عکستون بشم

دلم ضعف رفت نی.

چقدر دوست دارم من

چقدر دلتنگتم 

باورم نمیشه 

هر چی نگاتون میکنم سیر نمیشم

چه حس عجیبی

مرسی که این عکس قشنگو گرفتی

مرسی که این عکس قشنگو به من نشون دادی

هلاکتم

با اون دو تا فرشته ی خوش تیپت

همیشه دورت باشن الهی

منم دورت بگردم 

الهی

 

در مقابل اظهار لطف بینهایت تو چیزی برای گفتن ندارم جز اینکه ممنون از این همه احساس خوشبختی! 

اگه همه ی مردم دنیا در مورد من نظر بدن، چه خوب چه بد، چه درست چه غلط، هیچکدوم هیچ ارزشی نداره.

وقتی در آغوش تحسین و حمایت تو اینقدر خوشبختم دیگه چه نیازی به اندک توجه و نظر دیگران هست؟

من با بودن تو هستم و تنها در تابش نور مهر توست که دیده میشم

 پس در مقابل تمام سیاهی های دنیا سر بلند میکنم و به خودم می‌بالم.

 

این بار اگر به سراغ خاطره هایم رفتی، بگو دست از سرم بردارند! شاید به حرف تو گوش کنند.

میدانستم شروع دوباره، خاک از تمامشان کنار میزند؛ از همین هم واهمه داشتم! 

در تمام روزهای پانزده سال گذشته ام هستند؛ هر کدام گوشه ای پنهانند و یکباره مرا غافلگیر میکنند؛ 

حتی اجازه نمیدهند در مهمانی شب یلدا برقصم! 

این خط و این نشان!

باز هم یکی از بزرگترین روزهای زندگیم فرا رسید، و من امروز خوشحالم! امروز روز شکر، روز امید، روز شادی و روز عشق است! بیست و هفتم اردیبهشت چه پر شکوه پای به این دنیا گذاشتی فقط برای اینکه باشی و تسکین قلب من شوی؛ برای اینکه نمونه ای تمام از یک مرد در این دنیا باشد و افتخار قلب من شوی؛ برای اینکه هر کسی بداند مهربانی و دوستی چه معنایی دارد و همدم قلب من شوی؛ برای اینکه قدرت و اراده جلوه گر شود و امنیت قلب من شوی؛ .

من چیکار کنم با این همه دلتنگی؟ با این همه مرور خاطرات؟ با این همه حرف؟ با این همه خیال با تو بودن؟ تمام شب و روز با منی و من بی تو ام. چیکار کنم با این درد؟ لا اقل اینجا یه خودی نشون بده و گوشه ای از دلتنگی منو برطرف کن. یه کاری بکن بزن از خونه بیرون به بهونه ی اگه بازم صداتو نشنوم دق میکنم من تو رو میخوام حتی به اندازه ی یک کلمه